استاندارد ایزو ۲۶۰۰۰ به عنوان راهنمای سازمان ها جهت حکمرانی مطلوب و استقرار مسئولیتاجتماعیِ سازمانی در سال ۲۰۱۰ تدوین شده و یک سند جامع از موضوعات مسئولیتاجتماعی است. نسخة تعدیلشدة آن را سازمان استاندارد ملی ایران در سال ۱۴۰۰ با عنوان «استاندارد ملی مسئولیتاجتماعی و خیر همگانی» منتشر کرده است.
حوزههای اصلی که برای مسئولیتاجتماعی شرکتی مطابق با استاندارد ایزو ۲۶۰۰۰ تعریف شده، شامل هفت حوزة اصلی به قرار زیر است:
- حکمرانی شرکتی: رویهها در سازمان بهگونهای تعریف شده باشد که مشارکت سازمانی، تعهد به مسئولیتاجتماعی، پایش و ارزیابی مداوم تصمیمات و مدیریت ریسکها ممکن باشد و قدرت نیز در سازمان، عادلانه توزیع شده باشد.
- توسعة جامعة محلی: جامعة محلی به محل استقرار سکونتگاههای اجتماعی واقع در نواحی جغرافیایی که به لحاظ فیزیکی نزدیک به سایتهای سازمان و یا تحتتأثیر آن هستند، اطلاق میشود. لازم است ارتباط با جامعةمحلی بهنحوی باشد که سرمایهگذاری اجتماعی در این نواحی به توسعة پایدار آنها کمک کند.
- محیطزیست: در این حوزه مواردی همچون برآورد چرخة عمر محصول، توجه به هرم کاهش پسماند، کاهش ضایعات، مصرف پایدار انرژی، کاهش آلودگیها، نوآوری پایدار و … مد نظر قرار میگیرد.
- مسائل مربوط به مصرفکننده: مواردی مانند بازاریابی عادلانه، حفاظت از ایمنی و سلامت، مصرف پایدار، شنیدهشدن صدای مشتریان، حفاظت از اطلاعات و حریم خصوصی، دسترسی به محصولات و خدمات ضروری ، در نظر گرفتن نیازهای افراد کمبرخوردار وآموزش از مهمترین مسائل مربوط به مصرفکنندگان از منظر مسئولیتاجتماعی است.
- مسائل مربوط به نیروی کار: رفتار مسئولانه و حمایتگرانه از نیروی کار در حوزههایی مانند رعایت دقیق قانون کار، حمایتهای اجتماعی فراتر از قانون کار، آموزش برابر، ایمنی کار و دفاع از حق بیان و گفتگوی جمعی کاگران و کارکنان قابل ردگیری و ارزیابی است.
- رویههای کاری منصفانه: این حوزه به رفتارهای اخلاقی در ارتباط با سایر سازمانها مربوط میشود. این رفتارها روابط میان سازمانها و موسسات دولتی، روابط سازمانها با شرکاء، مشتریان، تأمینکنندگان، پیمانکاران، رقبا و … را شامل میشود.
- حقوق بشر: این حوزه موارد متعددی از جمله ارزیابی تأثیرات اقدامات سازمان بر حقوق کارکنان و ذینفعان، رعایت کامل حقوق کار، پرهیز از هرگونه تبعیض و همچنین حمایت از گروههای آسیبپذیر را شامل میشود.